แมลงเม่าและผีเสื้อ—ไม่จำเป็นต้องใช้ตั๋วไป-กลับ
Hugh Dingle มีน้ำใจเกี่ยวกับห่านและนกโรบินส์ สล็อตฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ พวกเขาอาจเป็นสัญลักษณ์ของการอพยพที่ได้รับความนิยมมากที่สุด โดยบินไปทางใต้ในฤดูใบไม้ร่วงและยกจิตวิญญาณของผู้คนในฤดูใบไม้ผลิ ในที่สุดพวกเขาก็บีบแตรหรือบ๊อบบ็อบบ็อบกลับไปยังดินแดนเดียวกัน เป็นเวลาหลายทศวรรษแล้วที่แนวคิดเรื่องการย้ายถิ่นฐานของนกครอบงำความคิดที่เป็นที่นิยมและเป็นวิทยาศาสตร์: สัตว์แต่ละตัวไปที่ไหนสักแห่งในแต่ละปีแล้วกลับมา อย่างไรก็ตาม ในช่วงทศวรรษ 1960 นักกีฏวิทยาเริ่มปลดปล่อยตัวเองจากขนบประเพณีของพฤติกรรมนก และพิจารณาการย้ายถิ่นในความหมายที่กว้างขึ้น Dingle นักกีฏวิทยาจากมหาวิทยาลัยควีนส์แลนด์ในบริสเบน ประเทศออสเตรเลีย กล่าว ทัศนะของวันนี้ให้ความสำคัญกับพฤติกรรมของสิ่งมีชีวิตมากกว่าและให้ความสำคัญกับเส้นทางน้อยลง
ผู้อพยพแต่ละราย เช่น ผีเสื้อพระมหากษัตริย์ ไม่จำเป็นต้องเดินทางไป-กลับ ก็สามารถทิ้งการหวนกลับคืนสู่คนรุ่นหลังได้ แต่ผู้ย้ายถิ่นฐานต้องประพฤติตนแตกต่างออกไป มันมองข้ามสิ่งเร้าที่น่าสนใจมากมาย แม้กระทั่งละเลยงานบ้านตามปกติบางอย่าง ผู้อพยพอาจหลีกเลี่ยงการมีเพศสัมพันธ์หรืออาหารโดยขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ เนื่องจากต้องเดินทางต่อไป ไม่สามารถทำตัวเหมือนนักท่องเที่ยวได้ เปิดประสบการณ์ใหม่ในการเดินทาง
คำจำกัดความที่กว้างขึ้นของการย้ายถิ่นซึ่งโอบรับนิสัยของผีเสื้อกลางคืนและผีเสื้อบางชนิดได้ทำให้เกิดคำถามเก่าในรูปแบบใหม่ สภาพอากาศมีความสำคัญเสมอในการศึกษาการย้ายถิ่น แต่ขณะนี้นักกีฏวิทยากำลังทำงานเพื่อทำความเข้าใจการเคลื่อนไหวของมวลอากาศทั่วทวีปเพื่อทำนายการมาถึงของประชากรแมลงเม่าที่โบกรถ ซึ่งรวมถึงศัตรูพืชทางการเกษตรที่น่ารำคาญที่สุดบางตัว ผีเสื้อกำลังถูกนำขึ้นเป็นสิ่งมีชีวิตต้นแบบสำหรับการศึกษาการนำทาง และการวิจัยนั้นกำลังเคลื่อนไปสู่ระดับโมเลกุล
ไม่มีการรบกวน
ผีเสื้อได้กำหนดมาตรฐานสำหรับการโบยบินไปรอบๆ การหาอาหารโดยมีซิกแซกและทางอ้อมมากมาย ดังนั้น ผีเสื้อที่มุ่งหน้าไปอย่างสม่ำเสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อบินเหนือพื้นดินมากกว่า 8 ฟุต เป็นผู้ต้องสงสัยอพยพ
การเคลื่อนไหวที่ค่อนข้างตรงไปตรงมานี้นับเป็นหนึ่งในห้าสัญญาณทั่วไปของพฤติกรรมการย้ายถิ่น Dingle ผู้ซึ่งอาศัยการค้นพบของเขาเองและข้อมูลของผู้อื่นเพื่อเขียนเกี่ยวกับการย้ายถิ่นอย่างกว้างขวางกล่าว ลักษณะการอพยพอีกประการหนึ่งคือการเดินทางเป็นเวลานานผิดปกติ
การปราบปรามความอยากอาหารตามปกติบางอย่างเป็นอีกรายการหนึ่งในรายชื่อของ Dingle ตัวอย่างเช่น ผีเสื้อที่ย้ายถิ่น อาจกระพือทับหย่อมของดอกไม้ที่น่าดึงดูดใจเป็นอย่างอื่น.
แรงงานข้ามชาติมักมีพฤติกรรมที่แตกต่างกันในการเริ่มและหยุดการเดินทาง เนื่องจากเป็นสัญญาณสุดท้ายของการย้ายถิ่น พวกเขามักจะจัดสรรทรัพย์สินก่อนการเดินทาง ผีเสื้อพระมหากษัตริย์ภายใต้สภาวะที่ดีสามารถเก็บไขมันได้ถึง 125 เปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักแห้งและไม่ติดมัน นอกจากนี้ พระมหากษัตริย์ที่เสด็จลงใต้ในฤดูใบไม้ร่วงยังอยู่ในขั้นตอนของการพัฒนาทางเพศที่ถูกจับกุม
ลักษณะเหล่านี้ไม่เพียงแต่ปรากฏให้เห็นในผู้อพยพที่รู้จักเท่านั้น แต่ยังปรากฏให้เห็นในหลากหลายสายพันธุ์อีกด้วย ในภาพรวมของ Dingle ในปี 1996 เรื่องMigration: The Biology of Life on the Move (สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ด) เขาได้ขยายคำว่าผู้อพยพไปยังเมล็ดพืชที่ลอยอยู่ในลำไส้ของสัตว์และสปอร์ของเชื้อราที่ปลิวไสวไปตามสายลม
จำนวนผีเสื้อกลางคืนและผีเสื้อที่เข้ากับคำจำกัดความนี้ยังคงเป็นงานวิจัยที่ใช้งานอยู่ สิ่งหนึ่งที่นักกีฏวิทยาจะพูดอย่างแน่นอนคือแมลงเม่าที่ชาวนาชื่นชอบน้อยที่สุดบางตัวอพยพ
ปลิวไปตามลม
ความเฉลียวฉลาดครั้งแรกของการกระจายตัวของผู้อพยพตามลมพัดในอเมริกาเหนือตอนเหนือมาจากเกษตรกรที่เชื่อมโยงการระบาดของศัตรูพืชกับลมจากทางใต้ ต่อมา ในช่วงทศวรรษ 1920 และ 1930 เมื่อเครื่องบินเก็บตัวอย่างอากาศจากระดับความสูง นักวิทยาศาสตร์มักพบแมลง แมงมุม และไรจากพื้น 1.5 กิโลเมตร เมื่อเรดาร์และการตรวจสอบสภาพอากาศในวงกว้างได้รับการปรับปรุง นักวิจัยพบว่าสัตว์ตัวเล็กจำนวนมากบินขึ้นไปในบรรยากาศสูงและจับลมได้เป็นเวลานานและขับเร็ว
แมลงศัตรูพืชทางการเกษตรตัวหนึ่ง คือ หนอนผีเสื้อกลางคืน ซึ่งพัดมาจากทางใต้ไปยังภาคตะวันออกเฉียงเหนือและตอนกลางตอนเหนือของสหรัฐฯ และปะทุขึ้นในประชากรจำนวนมากในดินแดนใหม่ ตามข้อมูลของ Dingle แมลงเม่าหลายชนิดตายที่นั่น แต่รูปแบบสภาพอากาศในฤดูใบไม้ร่วงทำให้ลูกหลานหนีไปได้มากพอที่จะมุ่งหน้ากลับไปยังทางใต้ที่อบอุ่นเพื่อขยายพันธุ์
นักวิทยาศาสตร์เรียกว่านักกีฏวิทยาเรดาร์ ซึ่งทำงานร่วมกับนักอุตุนิยมวิทยา ได้พัฒนาเรดาร์หลายประเภทเพื่อตรวจจับแมลงจำนวนมากที่เข้ามา เช่น มอดไส้เดือนข้าวโพด เกษตรกรผู้อพยพทางอากาศที่คล้ายกันในเอเชีย แอฟริกา และออสเตรเลีย นักกีฏวิทยาเรดาร์กำลังตรวจสอบว่าสภาพอากาศส่งผลต่อรูปแบบการอพยพอย่างไร
Alistair Drake จากมหาวิทยาลัยนิวเซาธ์เวลส์ในแคนเบอร์รา ประเทศออสเตรเลีย กล่าวว่า การอพยพจากที่สูงเป็นเรื่องปกติมาก อาจแพร่หลายมากกว่าการอพยพของผีเสื้อในเวลากลางวันที่มองเห็นได้ชัดเจนกว่าที่ระดับความสูงต่ำ Drake ชี้ให้เห็นว่าในพื้นที่ส่วนใหญ่ของโลก เช่น ทวีปอเมริกาเหนือที่มีอากาศอบอุ่น รูปแบบสภาพอากาศเปลี่ยนแปลงไปตามฤดูกาล ดังนั้นประชากรแมลงจึงมักจะรับลมได้ตลอดการเดินทางทั้งสองส่วน
นักกีฏวิทยาแย้งว่าการเดินทางไป-กลับของประชากรเท่านั้นจึงจะทำให้เกิดวิวัฒนาการในสภาพอากาศที่ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ตลอดทั้งปี มิฉะนั้น แรงผลักดันทางพันธุกรรมสำหรับพฤติกรรมการอพยพก็เป็นเพียงการขับทางเดียวออกจากกลุ่มยีน สล็อตฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ
