พลังงาน: ประปาส่วนลึก

อแมนดา มาสคาเรลลี

 ค้นพบเหตุการณ์ก่อนเกิดการรั่วไหลของน้ำมันดีพวอเตอร์ ฮอไรซอนในอ่าวเม็กซิโก มีความเฉียบขาดราวกับระทึกขวัญ อแมนดา มาสคาเรลลี Run To Failure: BP และการสร้างภัยพิบัติ Deepwater Horizon อับราฮัม ลัสต์การ์เทิน

WW Norton: 2012 400 หน้า $27.95, £19.99 9780393081626 | ISBN: 978-0-3930-8162-6

หลายคนสงสัยว่าน้ำมันรั่วไหลของ Deepwater Horizon ในปี 2010 เกิดขึ้นได้อย่างไร จากความรู้ความชำนาญทางเทคโนโลยีและระบบสำรองของอุตสาหกรรมเพื่อป้องกันภัยพิบัติดังกล่าว ในRun To Failureนักข่าว Abrahm Lustgarten อธิบายว่าในมุมมองของเขา การระเบิดไม่เพียงแต่คาดเดาได้เท่านั้น แต่ยังหลีกเลี่ยงไม่ได้อีกด้วย หนังสือเล่มนี้เป็นหนึ่งในไม่กี่เล่มที่มุ่งเน้นไปที่รากเหง้าของภัยพิบัติ และแตกต่างอย่างมากจากหลายๆ คนที่มองดูโศกนาฏกรรมในทันทีและผลที่ตามมาเป็นหลัก

Run to Failureอ่านเหมือนหนังระทึกขวัญ ครบเครื่องเรื่องเป่านกหวีดและสายลับคู่ บนพื้นฐานของการรายงานเชิงสืบสวนอย่างพิถีพิถันระหว่างและหลังการรั่วไหล การวิเคราะห์เอกสารและอีเมลของ BP และการสัมภาษณ์คนในวงการทั้งในอดีตและปัจจุบัน Lustgarten วาดภาพของการละเลย ถ้อยแถลงที่ไร้สาระเกี่ยวกับการดูแลความปลอดภัยและสิ่งแวดล้อม และค่าใช้จ่ายที่เข้มงวด การตัดแต่งจะย้อนกลับไปสองทศวรรษ เขาเชื่อว่าประวัติศาสตร์นั้นช่วยปูทางไปสู่หายนะ

น้ำมันบนน่านน้ำของอ่าวเม็กซิโกสามารถเปลี่ยนแปลงการแสดงออกของยีนในปลาและสิ่งมีชีวิตในทะเลอื่นๆ ได้อีกหลายปี เครดิต: D. BELTRA/GREENPEACE/NATUREPL.COM

อ่าวเม็กซิโกถูกมองว่าเป็นพรมแดนของการสำรวจน้ำมันมานานแล้ว ในช่วงกลางทศวรรษ 1990 น้ำมันส่วนใหญ่ที่สกัดในภูมิภาคนี้มาจากน้ำตื้น แต่บ่อน้ำลึกอุดมสมบูรณ์กว่ามาก Lustgarten กล่าวเพื่อผลักดันให้ลึกลงไป BP ได้ลงทุนหลายหมื่นล้านดอลลาร์ในอ่าวเปอร์เซีย และส่งแท่นขุดเจาะและทรัพยากรที่มีเทคโนโลยีล้ำหน้าที่สุดไปให้กับบริษัท อย่างไรก็ตาม เพื่ออุดหนุนการลงทุน Lustgarten อ้างว่า BP ได้ลดการผลิตในที่อื่น ๆ รวมถึงที่โรงกลั่นของสหรัฐที่เก่าแล้วและที่ Alaska North Slope ซึ่งเป็นแหล่งผลิตน้ำมันของ BP ส่วนใหญ่มาตั้งแต่ปี 1970 แต่ที่ซึ่งปริมาณสำรองลดน้อยลง

อุตสาหกรรมน้ำมัน

โดยรวมมีประวัติที่ไม่ปลอดภัยและสิ่งแวดล้อม และ Lustgarten เผยให้เห็นช่องโหว่ใน BP เขาชี้ไปที่รายงานภายในและของรัฐบาลที่เขากล่าวว่ายืนยันคำกล่าวอ้างของเขาว่าการตัด BP ทำให้เกิดการรั่วไหล การบาดเจ็บ และการเสียชีวิต ก่อนหน้าที่ Deepwater Horizon บริษัทต้องเผชิญกับการถูกตัดสิทธิ์จากสัญญาของรัฐบาลสหรัฐฯ ถึงสองครั้ง และถูกตัดสินว่ามีความผิดทางอาญาของรัฐบาลกลางสามครั้ง การวิเคราะห์โดย ProPublica ห้องข่าวเชิงสืบสวน-วารสารศาสตร์ในนิวยอร์กที่ Lustgarten รายงาน เปิดเผยว่าระหว่างปี 1990 ถึง 2009 สำนักงานบริหารความปลอดภัยและอาชีวอนามัยของสหรัฐอเมริกาบันทึกการละเมิด 518 ครั้งในโรงกลั่นของ BP มากกว่าจำนวนบริษัทที่เปรียบเทียบกันได้หลายเท่า

Lustgarten ให้เหตุผลว่าวิธีการที่หละหลวมเพื่อความปลอดภัยได้แทรกซึมการกระทำของ BP ในอ่าวไทย แผนการเตรียมน้ำมันรั่วของบริษัทดูเหมือนจะมองข้ามความยากของการขุดเจาะในน้ำลึก แม้ว่าจะมีความกลัวในอุตสาหกรรมว่าธรณีวิทยาที่ผิดปกติของแหล่งน้ำมัน แรงกดดันและอุณหภูมิที่รุนแรงทำให้เกิดความท้าทายที่พิเศษ ในปี 2000 US Minerals Management Service (เปลี่ยนชื่อเป็น Bureau of Ocean Energy Management, Regulation and Enforcement (BOEMRE) หลังการรั่วไหล) ได้เตรียมการศึกษาผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมสำหรับ Shell ซึ่งออกให้เป็นมาตรฐานอุตสาหกรรมด้วย รายงานเตือนว่าบ่อน้ำระเบิดในน่านน้ำลึกของอ่าวไทยอาจไม่สามารถควบคุมได้ และอาจต้องใช้เวลาหลายเดือนกว่าจะกักกัน และบีพี’

รายงานของ BOEMRE พบว่า Transocean (ซึ่งเป็นเจ้าของแท่นขุดเจาะ) และ Halliburton (ซึ่งฉีดปลอกซีเมนต์ของบ่อน้ำ) มีความผิดส่วนหนึ่งสำหรับเหตุการณ์ที่นำไปสู่ภัยพิบัติ อย่างไรก็ตาม ในท้ายที่สุด หน่วยงานพบว่า BP ก้าวข้ามแนวปฏิบัติของอุตสาหกรรมที่เป็นมาตรฐานและทำการตัดสินชี้ขาดซึ่งนำไปสู่การระเบิดโดยไม่ได้ตั้งใจ

ลัสต์การ์เทนเจาะลึกลงไปในอ่าวไทยในสองบทสุดท้ายของหนังสือของเขา และจัดการกับเหตุการณ์ที่ตามมาในบทสั้นๆ ที่มีทั้งข้อเสียและจุดแข็ง ค่าใช้จ่ายด้านสิ่งแวดล้อมของการรั่วไหลและการสอบถามทางวิทยาศาสตร์อย่างต่อเนื่องจะไม่ถูกสำรวจ คณะลูกขุนยังคงพิจารณาถึงขอบเขตของความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อม ตัวอย่างเช่น มันไม่ชัดเจนว่าสิ่งมีชีวิตในทะเลที่สัมผัสกับน้ำมันและสารช่วยกระจายตัวในช่วงระยะตัวอ่อนและระยะตัวอ่อนจะได้รับผลกระทบอย่างไร แม้แต่ระดับน้ำมันดิบเพียงเล็กน้อยก็สามารถเปลี่ยนแปลงการแสดงออกของยีนในปลาได้ และการใช้สารช่วยกระจายตัวใต้ผิวน้ำทะเลอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนอย่างแพร่หลายและไม่เคยปรากฏมาก่อนอาจเพิ่มความเป็นพิษของน้ำมันต่อสิ่งมีชีวิตในทะเล นักวิทยาศาสตร์บางคนกล่าวว่าผลกระทบทั้งหมดจะไม่เข้าใจเป็นเวลาหลายปี